Uykusuz bir gece

Biz ki geceleri bir sigara tutuşturup Ahmet Kaya dinlerdik.
Ne sen leylasın ne de ben mecnun...
Efkar dolu eski kapılar, geceleri durmak bilmeyen gıcıltısı evde kimseyi uyutmuyor.
Hatıralar gözümün önünde.
Kaybedilen her şeyin değerlendiği bir gecenin açılış şarkısını dinledik.
Sıradaki şarkı, kaybolunca değerlenen sevgiliye gelsin.
Her gece bir hatırayı uyandırıyor.
Bu kadar hızlı yaşamanın bedeli budur herhalde. Susmak bilmiyor yanan kombinin sesi, uğultusu beni yalnızlığa sürüklüyor.
Kışın geceler ağır geçiyor, sanki hiç bitmeyecek gibi bu mevsim.
Baharı göremeyecek korkusu salıyor içimi. Ahmed Arif de hasretinden prangalar eksitti.
Karanlık gecelerde kendinden geçti.
Sevdiğim Azeri türküleri de tat vermiyor, duvarlar sanki üzerime çökmüş gibi.
Efkarın en güzel tarafı deşarj ediyor adamı.
Müzikler ruhunu okşuyor insanın ama hissettiğim müzikle de bir alakası yok.
Bu böyle olmayacak.
En iyisi uyumak, uyandığında umut ettiğin ne varsa o günü beklemek.
Elden başka bişe gelmez, gideni geleceği güne kadar bekleyelim belki gelir.
Hani diyor ya Sedat Peker ‘bir umuttur yaşamak’.
Nefes almak bir umutsa bir nefeste kaybettiğini ömür boyu beklemek de yaşamaktır.
Yaşamak ancak arzuladığındır, yaşadığın değildir.