Sevgili Kalbim

Uzun bir süredir büyük bir yarayla yaşadım sevgili kalbim.

Umutlarıma kış geldi.

Ektiğim rüzgarlar fırtına oldu yaz gününde.

Bir yıl daha sensiz geçti.

Belki bir yıl daha sessiz...




Bu ne umuttur sevgili kalbim.

Hala nasıl çarpar onun adını duyunca, onu düşününce nasıl dolar bu gözler.




Sevgili kalbim fotoğrafları yakmaya anıları silmeye kıyamıyorum. Yakında giderim bu şehirden kokusunu özlediğim memleketin toprağı bile artık hasret yüreğimin derinliklerinde.




Nereye gitsem hep gurbet, dağa taşa vursam kendimi, gönlümün Irak köşelerinde tek başıma yalnızım. Ben seni içtiğim çayın şekerinde, bir okul kütüphanesinde veya bir sinema salonunda buluyorum.




Haklısın sevgili kalbim.

Senin bir anlık dediğin ben, karşımda ömürlük dediğim senle zordayım.

Bir gün bitecek bu kabus günler biliyorum.

Elbet bir gün güzel günler göreceğiz.



Sen gül dolu bir bahçede, ben gül kokan bir avuç toprak içinde, elbet bir gün Saadet’e kendi ayaklarımızla gideceğiz.